No właśnie czy matka karmiąca powinna stosować specjalną dietę? Sama dałam się trochę wkręcić i mój mąż również. Na początku, przez pierwszy miesiąc, stosowałam się do mocno ograniczonej diety, która wykluczała: 

Wydaje się niedużo, ale jednak ciężko było wykombinować jadłospis na cały dzień, wykluczający te składniki, a że nie jemy codziennie tego samego to było jeszcze trudniej planując dwutygodniowe posiłki. Moje jadłospisy poniżej (zamieszczam tylko w celu uświadomienia, jak bardzo ograniczona jest to dieta - zaznaczam, że całe szczęście, nie musiałam wykluczyć nabiału - bo i takie zalecenia by się mogły pojawić, jeżeli zawartość pieluchy byłaby podejrzana...). 

Jadłospis dwutygodniowy: 1, 2, 3

Dlaczego stosowałam się do takiej diety? Przy pierwszym dziecku jest się zielonym, więc każda "dobra" rada jest na wagę złota. Nie potrafię sama zweryfikować, czy jest to prawda czy nie więc, po trochu, kieruję się opiniami innych, które nie do końca mogą być trafne. O takim ograniczaniu diety usłyszałam na szkole rodzenia, trochę od znajomych i tak wyszło. Wszystko po to, aby uniknąć kolek. Żeby tylko dziecko nie płakało i nie miało tych kolek. Bo to na pewno będzie wina tego jedzenia i tego kawałka brokuła albo kostki gorzkiej czekolady abo jabłka. I ta biedna matka tak żyje w stresie. Ma ochotę na żeberka z sosem, ziemniaczki, kapustkę młodą z pomidorami, na deser jakieś ciacho, może murzynek z polewą czekoladową i kokosem... no kobieta się umęczyła tym noszeniem dzidzi i porodem to chociaż byście dali jej zjeść! ale nie... nie jedz tego bo od tego to dziecko płacze i brzuch go boli... i się zaczęło... dziecko płacze... co zjadłaś? na pewno coś zjadłaś po cichu! i teraz go brzuch boli... wypiłaś szklankę wody gazowanej... to od wody! 

ja pierdziele! dość!

naprawdę? te bąble z wody albo gazy z moich jelit przeszły do brzuszka maluszka? ciekawe tylko jak ?!  zanim wyprodukuje to mleko, którym nakarmię dziecko to ono się 100 razy przefiltruje i będzie zawierało najpotrzebniejsze na dany moment rozwoju dziecka składniki, ani mniej ani więcej. Jedyne co może wywołać moje jedzenie u dziecka to reakcję alergiczną, ale to nie znaczy, że mam unikać alergenów. Mogę jednego dnia zjeść kostkę czekolady i sprawdzić, czy jest reakcja u dziecka. I tak postępować z każdym alergenem. U mnie np. były to mandarynki i pomidory - Jaś zawsze miał wysypkę ale po 3 miesiącu już minęło. Dlatego odradzam ograniczanie diety, a polecam zdrowe i różnorodne odżywianie się młoda mamo! Wszystko jest dla ludzi ciasto i cukierek też!

Nasz pediatra powiedział: kolki mechanizm niezbadany, nie wiadomo co je powoduje, układ pokarmowy u noworodka/ niemowlaka nie jest jeszcze do końca wykształcony. Jedno dziecko ma kolki drugie nie i nikt nie wie dlaczego. Jedna mama jadła wszystko i dziecko nie miało kolek a kolejna nie jadła prawie nic tylko ziemniaki ryż i marchew z kurczakiem a dziecko płakało i tak. Wiem, że jak dziecko już ma kolki to robimy wszystko żeby mu ulżyć i szukamy przyczyny...ale nie jest nią dieta.

Kopalnia wiedzy na ten temat to blog Hafija - polecony mi przez Agę - szkoda, że wcześniej nie zapytałam :D

kolka i karmienie piersią [źródło: www.hafija.pl]

dieta mamy karmiącej - obalamy mity [źródło: www.hafija.pl]

składniki mleka kobiecego zależne od sposobu odżywiania się mamy [źródło: www.hafija.pl]

Nietolerancja laktozy

Jeszcze zahaczę o ten temat. Miesiąc może trochę więcej czasu temu dziecko zaczęło mieć śluzowate kupki, a przy okazji zrobiliśmy zaległe badanie ogóle kału gdzie, występowało magiczne 2% ciałek redukujących. I też usłyszałam poradę, żeby udać się do gastroenterologa dziecięcego i całe leczenie rozpocząć bo to nietolerancja jest... i żeby odstawić cały nabiał a potem się zrobi prowokację i zjem jogurt naturalny... ale Jasiowi nic nie było, nie płakał, nie męczył się przy wypróżnianiu to się pytam po co?

Na mleku matki gama konsystencji i wygląd kup jest bardzo rozbudowana i to się zmienia w czasie. Pediatra zobaczył wyniki i nie stwierdził żadnej nietolerancji. Dowiedziałam się, że nietolerancja u tak małych dzieci występuje bardzo rzadko i żeby ją zdiagnozować trzeba wykonać odpowiednie badania. Więcej informacji na ten temat TUTAJ.

Mam nadzieje, że wpis okaże się pomocny ;) szczególnie przyszłym i świeżo upieczonym Mamom :)

Za chwilkę czeka nas wyjazd na święta z niemowlakiem. Druga taka dłuższa podróż w życiu Jasia. Przy tej okazji, postanowiłam stworzyć pomocną listę do spakowania się. Pamiętam, jak to robiłam przed Bożym Narodzeniem i nie chcąc powielać błędu jakim było pakowanie się bez listy, powstał ten oto post. Dlaczego pakowanie się bez listy to błąd? Bo samą siebie i męża potrafię spakować w 30 minut max, pakując bez listy dodatkowo rzeczy dla jednego niemowlaka trzeba dołożyć jakieś 2-3 h. Chodziłam kilka razy po pokojach  i robiłam maraton, bo co chwilę wracałam się po jakąś pierdołę. Koniec końców wyszło trochę za dużo i ledwo się pomieściliśmy. Teraz się wycwaniłam i będę sobie szykować rzeczy i tylko odhaczać co już mam gotowe do spakowania :D. Jest to moja osobista lista, którą możecie ściągnąć z tego miejsca:

Mam nadzieje, że plik okaże się przydatny ;) chyba, że masz tira to daj sobie spokój i ładuj wszystko. Jeżeli jednak Wasz samochód to osobówka i w dodatku nie-kombi, warto przemyśleć co jest naprawdę potrzebne, a z czego można zrezygnować. Dla jednego dziecka i tak trzeba wywieźć pół domu - serio. I to jest to minimum :P dlatego tak łatwo jest coś przeoczyć. Święta to również czas, gdzie większość sklepów jest pozamykane, więc warto się przygotować a nie przy śniadaniu wielkanocnym dopiero ogarnąć, że w torbie jest już chyba ostatnia czysta pieluszka nie?

Wszystkim Radosnych Świąt Wielkiej Nocy, Mokrego Dyngusa i Smacznego Jajka!

PS. To Twój pierwszy wyjazd z maluchem i chcesz grzecznie zasygnalizować czego byś sobie życzyła w kontaktach z dzieckiem, a co nie jest dozwolone? Skorzystaj z poniższej rymowanki mojego autorstwa - jest to dyplomatyczne wyjście z trudnej sytuacji (nie chcesz urazić bliskich, ale w domu dawno nie było takiego malca i stresujecie się sytuacją - to zrozumiałe :))

KRÓTKI INSTRUKTARZ W FORMIE SMS

Wszyscy mają wesołe minki

bo (Imię dziecka) już jedzie do swojej rodzinki

Mały (Imię dziecka) ma próśb kilka

By miła była ta wspólna, krótka chwilka:

1. Gdy chcesz dźwignąć ciałko moje

umyj proszę rączki swoje

2. Nie krzycz i nie bądź przy mnie głośny proszę

bo jestem jeszcze mały i źle to znoszę

3. Odporność moja jeszcze słabiutka 

więc do całowania nie buźka a stópka

4. wszystko dla mnie jest tu nowe i nieznane

gdy płacze zawołaj proszę tatę lub mamę :)

Ech... kiedy to było...może lepiej byłoby spisać te wspomnienia na świeżo po przyjeździe ze szpitala, ale kto miał wtedy do tego głowę? bo nie ja :) więc teraz, trochę z dystansu sobie powspominam. 

Jeżeli jesteś w ciąży, pewnie się zastanawiasz jak to będzie? urodzisz, dostaniesz na ręce swoje dziecko i od tego momentu nic już nie będzie takie samo. Masz kilka sekund, żeby wejść w nową rolę i zacząć opiekować się tym małym cudem, chociaż sama też przecież potrzebujesz opieki. Przed chwilką wydałaś na świat człowieka, siłami natury lub poprzez cc - nieważne. W każdej z tych sytuacji jesteś obolała, zestresowana ale jednocześnie zwarta i gotowa do działania (oczywiście jeżeli wszystko przebiegło bez komplikacji). Masz poczucie, że musisz spełnić się w tej nowej roli i nikt Cię nie wyręczy i też za bardzo nie pomoże. W teorii wszystko wydawało się proste, ale choć byś przeczytała tonę makulatury na ten temat, to uwierz mi, że gdy już się zapoznacie ze szkrabem nie będzie czasu na odświeżanie notatek - na szczęście możesz zdać się na swój naturalny instynkt. Początkowo opieka jest wyczerpująca i stresująca ale również bardzo ekscytująca. Myślę, że matka, od kiedy wyda na świat swoje dziecię, czuje jak ma się nim zająć. Może na początku będzie to nieudolne, takie trochę po omacku ale spokojnie, wprawy nabiera się z czasem.

Ok, teraz trochę konkretów:

2h kontakt z dzieckiem na sali poporodowej-obserwacyjnej
lądujesz z maluchem na brzuchu i tatą (tata nie na brzuchu tylko zwyczajnie obok na krześle :P) w takiej sali i macie 2h dla siebie. Pierwsze koty za płoty, przystawianie do piersi. Na tej sali położna bada, mierzy, waży niemowlaka, zakłada mu pieluszkę i pierwsze ciuszki - trwa to chwilkę i zaraz oddają Ci bobasa w rożku . Mnie nie interesowały warunki na tej sali zupełnie - było czysto, dostałam też kolację - 2 kromki chleba z masłem, wędliną i słodką herbatę - matko! jakie to było dobre! mogłabym zjeść konia z kopytami, ale to mi wystarczyło :) ten czas strasznie szybko zleciał.

sala poporodowa 
ok. 19:00 wylądowaliśmy na sali poporodowej, łóżka bardzo stare, ręczna regulacja oparcia, wysokie - bardzo ciężko się wchodziło i z niego schodziło, na sali max do 4 łóżek - ze mną jeszcze później 2 osoby leżały, umywalka w rogu. Generalnie komuna straszna. W dniu porodu, nie przeszkadzało mi to, jednak później, kolejne dni w tych warunkach były męczące. Podczas 4 dniowego pobytu nikt nie zaproponował zmiany pościeli - leży się w tym, na czym położono Cię zaraz po porodzie. Nie spodziewaj się, że nic się nie pobrudzi. Dlatego przydają się jednorazowe podkłady - żeby sobie podłożyć i spać na czystym. Można zasygnalizować, że chciałoby się nową pościel - wtedy z łaską Pani przyjdzie i przyniesie czystą zmianę - ale zmienić trzeba samemu ! szok. Salowa przychodzi co 2 dzień i tak "z grubsza" ogarnia szmatą w 5 minut co się da. Przy każdym łóżku krzesło metalowe z drewnianym siedziskiem. Hmmm jak tu karmić dziecko...naturalnie.. w wygodnej pozycji..z 1 wymiętą poduszką?

warunki sanitarne
na około 20 pacjentek po porodzie naturalnym do dyspozycji 2WC i 2 prysznice. Komuna na maksa, stare kafle, syf w prysznicu - boisz się oprzeć o cokolwiek. W WC wiecznie przepełnione kosze, z których dosłownie się wysypuje. Pani się starała i zbierała tak często jak mogła, ale nie dało się utrzymać porządku. Dobrze, że papier i mydło było no i ciepła woda. Toaleta na końcu korytarza. Żeby dojść i nie zemdleć - to jest wyczyn.

personel
zależy na jaką położną się trafi? są takie fajne i od serca poradzą co mogą. Ale są też i babiska co tylko Cie dobiją. Chyba po 2 babeczki na jednej zmianie na 20 osób + 20 noworodków. Mało. Trafiłam w ciągu 4 dni na 4 różne zmiany. Każda Pani mówiła co innego. Udzielała innych rad odnośnie karmienia i przystawiania. Musisz sobie jakoś radzić sama. Obchód do noworodka - lekarze mili, dociekliwi i zaangażowani. Obchód do kobiet - pierwszego dnia tylko był wnikliwy, potem trochę na odwal...

jedzenie
w więzieniu chyba jedzą dużo lepiej, zresztą odsyłam na profil facebookowy Posiłki w szpitalach. Jeżeli chodzi o porcje to wystarczające, nawet duże. Pory posiłków też ok. Jeżeli chodzi o jakość... to widać, że przetargi wygrywa cena oczywiście. Nie wiem jaka jest stawka ale jakość jest kiepska. Wszystko ma taki mączno-torebkowy posmak. Osobiście posilałam się domowymi kanapkami i drożdżówkami. Tylko na szpitalnym byłoby ciężko.

towarzystwo
wcześniej nawet nie analizowałam, że można trafić na kiepskie towarzystwo na sali. Ja akurat trafiłam na 2 super dziewczyny i do tej pory mamy kontakt. Nic tak nie zbliża człowieka w tak krótkim czasie, jak poród tego samego dnia. Kobieta dokładnie wie co przeżyłaś. I wszystko jasne :) W jednej chwili znikają wszystkie bariery, nie ma zażenowania czy jakiegoś wstydu. Można powiedzieć, że zawiązują się przyjaźnie, mam nadzieje, na całe życie. Oczywiście zależy... z kim leżysz... bo jak wspominam salę odwiedzin, to mam wrażenie, że cały przekrój społeczeństwa tam siedzi, francja elegancja ale i patola...o tym poniżej:

sala odwiedzin
jedyny moment i miejsce, gdzie możesz spotkać się z tata i rodziną, gdzie możesz chwilę odpocząć od walki o kolejne kilkadziesiąt gram do porannego ważenia. Myślisz, że będzie sielsko, przyjemnie, błogo i, że odpoczniesz??? o nieee, będziesz siedzieć wkurw... i wyzywać w myślach tę babę walącą fajami i charchającą na całą salę, albo to towarzystwo co przed chwilką wypaliło pół paczki Męskich, a wczoraj opijało pojawienie się nowego członka rodziny i Ty już wiesz, że to nie był przysłowiowy kieliszek szampana... albo niemyjący się ludzie... ja pierdziele! nie można za 2 zł kupić mydła i umyć się w misce zimnej wody? I te wszystkie opary wdycha Twój maluch i to się nazywa przywitać nowe życie i się nim cieszyć w godziwych warunkach... ale pół biedy moje dziecko - jest tam na chwilę - właśnie sobie uświadomiłam, że na świat codziennie przychodzi mnóstwo dzieci w takich rodzinach. I to jest smutne, że muszą dorastać w takich warunkach i takim towarzystwie. Czy zdziwi mnie, że za kilkanaście lat to dziecko kogoś pobije, będzie co tydzień pijane?...

Jakoś spróbuje to podsumować: matka rodząca w polskim szpitalu w dużym mieście może być pewna, że dzieckiem zajmie się dobrze wykwalifikowana kadra, że szpital ma wysoki stopień referencyjności i, że w razie jakiejś biedy jest sprzęt i personel, żeby pomóc. Niestety tak samo nie zajmą się nią...  Nikt nie ma czasu, żeby pomóc Ci dojść do toalety, nikt nie proponuje, że na chwilę zerknie na dziecko, żebyś mogła umyć się przed obchodem. Wiedza na temat karmienia piersią, laktacji jest niespójna wśród personelu oraz personel nie ma czasu, żeby pomagać. Położne, salowe (zapewne zatrudniane przez pośrednika, w drodze przetargu, gdzie znowu wygrała najniższa cena) są przepracowane i jest ich za mało. W wielu szpitalach nie ma kasy na remonty albo przeprowadza się je stopniowo i wybiórczo. Porodówka nowa ale sale poporodowe już stare...czekają na swoją kolej. Warunki są takie, że gdy mija pierwsza doba, opadasz trochę z euforii, a przy życiu trzyma Cię paracetamol, to zaczynasz dostrzegać te wszystkie niedogodności i jak najszybciej chcesz być już w domu, bo masz wrażenie, że zaraz się czymś zarazisz... jak nie pod prysznicem to w sali odwiedzin. Odliczasz godziny do kolejnej doby i modlisz się, żeby dziecko nie spadło z wagi i żeby nie przetrzymali Cię kolejną dobę. Smutne ale prawdziwe. Jednak w obliczu tego, że na świat wydałaś swoje dziecko ukochane i wyczekane - da się zagryźć zęby i wytrzymać i udawać, że jest NORMALNIE.

Możecie wyobrazić sobie moją minę kiedy pediatra przy wypisie zapytała mnie czy nie chcę zostać jeszcze trochę w szpitalu, żeby podreperować karmienie piersią?! WTF?

Pamiętam jak na początku czekałam na taki magiczny moment, kiedy dziecko po okresie 3 miesięcy życia już oswoi się ze światem i zacznie wykazywać pewne prawidłowości. Czekałam, aż jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki ;) rozpoznam w mig, że teraz chce jeść, a teraz chce spać, teraz to mu nudno i.t.d.. I tak się trochę łudziłam i odliczałam dni do przekroczenia magicznej granicy, żeby powiedzieć, że od teraz to my się z Jasiem już znamy jak łyse konie i zaczniemy się dogadywać i będę super mamą co rozpoznaje potrzeby swojego dziecka zawsze, wszędzie o każdej porze i co najważniejsze szybko... tak.... tylko, że ta granica w magiczny sposób cały czas się przesuwa. Mamy już 5 miesięcy i mówię Wam :) kiedy już myślę, że poznałam swoje dziecko, ono znowu zaskakuje mnie czymś nowym, nową reakcją, nową sytuacją w jakiej mnie stawia. Sprawia, że muszę wykazywać się kreatywnością i cierpliwością. 

Mąż wracał z pracy, usypialiśmy Jasia i mówiłam z dumą, że ja już obczaiłam jak go usypiać, że teraz to trzeba podnieść ululać, pocałować i odłożyć i tak 3 razy pod rząd i zasypia :D tylko, że za tydzień to nie działało, bo trzeba było już lulać na rękach, a za kolejny tydzień to najlepiej w wózku :) Tak samo było z karmieniem - to jest cały czas dynamiczne i zmienia się w czasie - przynajmniej tak jest u nas na piersi. Przez jakieś 2 tyg mieliśmy nawet przerwę wieczorną lub nocną 4 h!!! i już tak się cieszyłam bo zauważalna była jakaś regularność, ale teraz znowu coś się rozregulowało i maluch zaczął wisieć na piersi, jedzonko przed i po drzemce, częściej w nocy - myślę, że to znowu jakiś skok laktacyjno-rozwojowy. Jasio sobie rośnie, a mleko dostosowuje się do jego potrzeb. Trzeba o tylko sobie uświadomić i być otwartym na te cały czas zmieniające się potrzeby szkraba. Mogę śmiało powiedzieć, że jestem już trochę bardziej cierpliwa :) przede mną jeszcze sporo pracy ale trzeba doceniać nawet małe postępy dlatego się pochwaliłam:P Podsumowując, bardzo dobrze, że wszystko jest takie dynamiczne. 

Choć jest trudno nie jest nudno :)

Raz jest normalnie a raz czeka mnie dzień pełen wyzwań. Widzę jak rośnie moje dziecko, jak się pięknie rozwija, jak nabywa nowych umiejętności, I niby wiem, że miliony dzieci to robią i każdego to czeka... ale to jest mój mały cud, niepowtarzalny człowieczek i dla mnie to jest mega wyjątkowe i nie mogę się nieraz napatrzeć i nadziwić - chociaż ludziom, którzy nie posiadają dziecka, może wydawać się to śmieszne czy irytujące, że rodzice tak bardzo zachwalają swoje dzieci i non stop o nich mówią - ale tego nie da się powstrzymać- naprawdę.

Teraz Jasio nabył supermocy w postaci obracania się z pleców na brzuch w 2 sekundy! Dorosły człowieku sprawdź czy i Ty to potrafisz tak szybko! taki challenge ;) chce tylko na brzuch, nawet od razu po jedzeniu, co często skutkuje plamą na macie, dywanie lub świeżo założonym prześcieradle. Jak tylko przekładam go na plecy to jest tragedia posejdona, więc już wolę te plamy. Jak dzieci szybko rosną?! gdzie moja mała gąsieniczka, którą wynosiliśmy ze szpitala? jeszcze trochę i pójdzie sobie od mamy "w świat' z salonu do przedpokoju :P

Zawsze mnie to irytowało i wkurzało, że nie wiedziałam co na obiad i najgorsze, że następnego dnia też trzeba ten obiad zjeść i tak już codziennie...:P nie wspomnę, że wypadałoby zjeść jeszcze śniadanie, II śniadanie i kolację ;) chociaż mamom zdarza się pomijać śniadanie (nie licząc kawy - ale to jest bardziej jak powietrze - nie da się bez niej wstać i żyć). Dlatego też zawzięłam się i usiadłam i stworzyłam pomocny arkusz Excel, w którym zrobisz przegląd zapasów, zaplanujesz jadłospis na cały tydzień i stworzysz listę zakupów. Pomoże Ci to zużyć produkty, które już posiadasz, wyczyścić szafki z tego co już przeterminowane, i uwolnić głowę od ciągłego zastanawiania się nad tym co dzisiaj będziecie jeść. Mam nadzieje, że przyda się to zajętym mamom lub zapracowanym tatom - w zależności od tego kto gotuje :D ale nie tylko im - przecież każdy potrzebuje jeść. Potrzebujecie na początek godzinę (przy pierwszym uzupełnianiu).Potem myślę, że w zupełności wystarczy pół godzinki. 

Plik do ściągnięcia tutaj: jadłospis i lista zakupów

Krótki instruktaż:

Uwaga: jadłospis zawiera jedynie propozycje posiłków, nie jest to żadna dieta i nie tworzył tego dietetyk tylko zwykły zjadacz chleba czyli Hela w opałach :) pamiętaj zawsze możesz go edytować, posiłki zbilansować bardziej lub wymienić na bezglutenowe, bezlaktozowe, bezmięsne i jakie tam tylko chcesz. Plik jest narzędziem pomocnym przy organizacji domowego ogniska i ma na celu zmniejszenie napięć jakie powoduje niewiedza CODZIŚNAOBIAD ;)

Takie planowanie ma same zalety: oszczędność czasu, energii, pieniędzy (nie robimy wielokrotnych zakupów w tygodniu w drogich sklepach osiedlowych tylko raz w dużym markecie z promocjami), wszyscy uczestniczą w planowaniu posiłków i mogą się wypowiedzieć - więc wszystkim będzie smakowało:)

Spodobał Ci się ten pomysł? proszę o łapkę w górę lub podzielenie się wpisem ze znajomymi :)

Często słyszę, słyszałam, żeby dziecka nie przyzwyczajać,  nie rozpieszczać, nie lulać do snu i zbyt często nie nosić, żeby zasypiało samo w swoim łóżeczku, żeby nie brać go do wspólnego łóżka ... no ale jak można odmówić dziecku bliskości? ono chce się przytulić, poczuć nasz zapach i poczuć się bezpiecznie. A już zupełnie nie rozumiem zostawiania dziecka w łóżeczku, żeby się wypłakało/ samo wyciszyło i w końcu samo zasnęło! To jest jakaś tortura! Biedny malec prędzej czy później przestanie płakać i zacznie tłumić w sobie ten lęk. Najpierw woła rodzica bo ma potrzebę, czuje się samotne, może przeżywa kolejny pełen wrażeń dzień? a kiedy rodzic nie przychodzi i nie przychodzi to w obliczu braku reakcji na wołanie, w obliczu zagrożenia i niepewności przestaje płakać, żeby nie ściągnąć na siebie niebezpieczeństwa. Taki pierwotny mechanizm obronny. Gdzieś to kiedyś wyczytałam i podzielam ten pogląd. Krótki opis kontrowersyjnych metod TUTAJ. Jeżeli ktoś nie może się zmobilizować żeby ukołysać i przytulić swoje dziecko, to może to dziecko mu przeszkadza? jest wieczór, pewnie można by było pooglądać dobry film i się wyluzować a tu maluch znowu płacze... potem gdzieś w internecie rodzic znajduje "skuteczne" metody usypiania niemowlaka i zaczyna je stosować, żeby odzyskać swój wolny czas, żeby ten krzykacz już zasnął i żeby w końcu można było zająć się sobą. Rozumiem, że czasem można mieć dość i być umęczonym jak koń po westernie (jak to mówi Asia), ale bez przesady, ktoś kto zostawia dziecko samo do wypłakania, widzi jak z oczu leją się grochy i jak malec wyciąga rączki i dalej nie reaguje, to musi nie mieć serca i być zdrowo stukniętym.

Uważam, że jestem całkiem normalna, bo:

• Tak, zdarza mi się często usypiać Jasia w swoich ramionach 
• Tak, Jaś często śpi sobie część nocy z Nami w łóżku